zullen wij gegost worden, wij weten dat vrijwel zeker. qua theatergeschiedenis kan er echt niets meer bij (behalve dan een enkel detail over hoe lang de substituutbaard van J.O. De Gruyter was toen hij in een openluchttheater te sint-denijs-westrem Philoktetes speelde, of ander ongein van dat Rainmanslag)
tja wij zijn nu eenmaal te geniaal voor deze wereld, wij waren destijds zo naief te geloven dat het om te slagen voldoende zou zijn de volledige cursus van voor naar achteren en omgekeerd en alles daartussen volslagen van buiten te kennen én te begrijpen én daar dan nog eens een momentje van kritische reflectie over te hebben enzovoort
wel ja
de realiteit enzovoort
(inzake dubbelzinnige vragen met dubbel te interpreteren mogelijke antwoorden (bijvoorbeeld iets over Brecht of zo) naargelang wie dat examen in questie aflegt ende sofort))
morgen is dé befaamde, beruchte en gevreesde Texaan in het land en wij vinden dat niet prettig
man is man
verder geven wij graag te kennen dat wij uiterst dol zijn op geraspte worteltjes voor op onze bookes te doen en dat wij tegenwoordig te lui zijn dat brood te voorzien van een laagje cholesterolverlagende i can't believe it's not butter
(waarbij wij er nog altijd niet goed van zijn vijf jaar geleden ontdekt te hebben dat dat effectief bestond)
rosas danst rosas
wij beginnen ons langzamerhand rot te ergeren aan die theatrale obsessie voor vernieuwing
wij beginnen daarbij zelfs het concept vernieuwing te haten
vernieuwing voor de vernieuwing is oppervlakkig, narcistisch en nietszeggend en schtoumme
wij geilen op Peter de Graef (die mag van ons nog gerust twintig jaar lang "altijd hetzelfde" blijven doen)
en wij haten ook teksten die spreken van "de hypocrisie" of "de kleinburgerlijkheid" of "het gestagneerde repertoire van de officiële theaters" en hoe de vernieuwers van die tijd daar toch o zo hard tegen vochten, maar niemand vertelt concreet wat die kleinburgerlijkheid bvb dan inhield, maar we zullen maar aannemen dat het waar was en dat godzijdank dat nu allemaal voorbij is, want de grote rebellen van toen hebben nu de leiding, dus is alles goed
dat vinden wij uiterst irritant
zoals te verwachten
zijn wij het nogal beu
en wij willen wafels (Brusselse) in plaats van examens
wafels zijn nooit hypocriet, kleinburgerlijk of van een gestagneerd repertoire voorzien
wafels zijn ook niet rebels, agressief, intellectualistisch, leugenactig, narcistisch,...
en wafels zijn -godt zij dank- al helemaal niet marxistisch geïnspireerd
(wat wij nog het meest kunnen appreciëren aan wafels)
daarom een laatste pleidooi
wafels allerlande: vereenigt u!
nog veel won ton uit de sun wa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten