even wat meldingen van de eeuwige piekeraar
ons dramaproject 1 is aan het falen. dat beseffen wij. wij zijn niet goed om onszelf aan ons lot over te laten, dat geven wij toe en lichte leugens zijn ook geen goede basis voor een samenwerking op onzen alleenen
ook is de leus "uitstellen kan altijd morgen nog" geen goede basis om alleen te werken. wij wachten teveel af en bezorgen onszelf alleen maar denk-en andere krampen in de vormen van koppijn en darmklachten door teveel na te denken vooraleer wij iets ondernemen, dat geven wij ook toe.
havermoutpap went en wordt op den duur zelfs lekker
dus tussen de muizen en de zorgen door, reppen wij ons naar een plan b, dit omdat ook andere kindjes problemen ondervinden die aan de basis van onze lichte leugens hebben gelegen. (wij hebben persoonlijke problemen met persoonlijke meneren)
en ja wij verwoorden dat allemaal zeer slecht
plan b wordt een projectje met Blote Tiemel en De Rus... wij zullen -nog zo'n kinderwens van me- een sotternie/klucht/farce spelen in science fictionstijl... en ons hierbij volkomen op de vorm concentreren.
behalve het schrijnend tekort aan aandacht voor vormexperimenten (met belichting, decor, kostuums, blabla) piept er meer en meer desillusie boven ivm de opleiding van de afgelopen twee jaar...wij beseffen in een schakeljaar te zitten en dat is niet bepaald plezant.
wij beseffen heel veel niet geleerd te hebben. wij beseffen dat als je alles uit jezelf moet halen, dat er dan best ook een beetje in dat zelf zit en wij beseffen dat wij, naast het gedweep met onze moeilijke jeugd, in feite zoveel niet te vertellen hebben... wij kunnen ook niet dansen. wij kunnen niet mooi praten. wij kunnen niets imiteren. wij vervallen in onze maniërismen (zo zeiden ze mij)
over in maniërismen vervallen gesproken: Peter De Graef is een geweldig acteur. wij konden zijn tekstschrijverij al zeer smaken en zagen hem al met plezier opdraven in fragmenterieën hier en daar, maar zagen nooit eerder hem in een volledig stuk spelen
de pannen van het dak in zijn geval
volgens Hilde de Wilde, de PDG-kenner, was dit een van de mindere, en doet hij inderdaad zéér vaak gelijkaardige toestanden... maar wij zijn voorstander van zgn. maniërismen... dat geeft een idee van nederigheid, van niet-afzijn, van aftasterij
en wij houden wel van tasten
op eenentwintig november verjaren er veel te veel mensen en zijn er veel te veel dingen te doen... dat vinden wij vervelend, want wij kunnen ons niet goed in delen opsplitsen om op verschillende plaatsen aanwezig te zijn... wij hebben ons dan ook voorgenomen het veelbelovende Pruikenfeestje bij te wonen. Zonder Zeester. dat belooft een goede ouderwetse orgie met veel lesbische seks te worden dus. hoera voor mij en pech voor de zeester, die zich die avond met volwassenen zal moeten bezighouden ipv met zijn geliefde verwikkeld in een lesbische intrige.
de pannen van het dak in mijn geval,
hoewel ik toegeef (tut die ik ben) waarschijnlijk vroeg thuis te zullen komen, moe en dronken en helemaal alleen...
zelfs zonder
won ton uit de sun wa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten