Mulischblues

Mijn neefje is een dubbele giant.

Zo sprak Apollo-Belgrado destijds (u kent hem nog wel, wereldkampioen genocide 1916 en tevens Zweeds Befkonijn die zich voordoet als een Noors-Roemeense dwerg, wat grappig is, gezien Belgrado niet eens de hoofdstad is van Zweden of van Roemenië)

Dat alles is wel mooi samengenomen, waaraan gekoppeld is, dat op een laptop typen soms klinkt lijk een paarden dat ik ooit eens met Germaan Twee naar Roemenië zou willen gaan, honderd dollars meenemen en een weeshuis gaan 'bezichtigen'

-"I would like to buy that boy,... that boy... and erm...the fat boy (ti carry mie luggage)

Diezelfde Germaan Twee leest nu het debuutromaneske geweldigheidje 'De ontdekking van de Kalkaanslag' van Rita de Pita, waarin ze zich van haar meest postmoderne en intertekstuele kant laat zien. Bovendien heeft Pita tetten en Mulisch niet. anyway... geweldig boek; het gaat als volgt:

"Ergens heel heel heel lang geleden, om precies te zijn vier jaar, in een land hier heel erg ver vandaan (in België) woonde er eens een Antoon.
Antoon keek altijd naar het Albertkanaal (symbool voor de koning, want Antoon zou later op zijn zestigste verongelukken door uit een skilift te vallen) en zag in dat kanaal een roeiboot waarin een hond zijn bokes zat op te eten.
Antoon vond dat erg mooi, want een hond moet toch ook eten en honden zijn symbool voor trouw en de boot ging dan ook vooruit terwijl de hond bleef zitten. Dit symboliseert de vooruitgang van de technologie die geen rekening houdt met de sociale aspecten van de samenleving, waardoor men alles voor het kapitaal over heeft en de mensentrouwheid in een wankel bootje te midden van industriele vooruitgang zijn gewone gang gaat: bokes.

Nu Antoon zijn buurvrouw was een verpleegster (want dat is een algemeen aanvaarde fetisj, die overigens door Kyata Marsepein lekker verneukt is voor de Pita... soit, die fetisj staat dan ook symbool voor de Freudiaanse spanning die Antoon later zal ondervinden als ie na de aanslag in het hospitaal ligt) en die verpleegster heeft een vader die aquariums verzamelt.
Aquariums symboliseren namelijk de doodsheid van het menselijk bestaan in deze commerce-consumptiemaatschappij, waarbij men altijd maar in dezelfde rondjes "zwemt" zonder te weten waarom men een bepaald product koopt.
De verpleegster en de aquaman hadden hun huis "Joden WeggeMoffeld" genoemd, omdat ze joden in hun kelder hadden verborgen tijdens WOII maar ze waren vergeten die er terug uit de laten, wat dan weer de multiculturele verscheurdheid van de mens verpersoonlijkt, naar verwijzing later nog met de Israelisch-Palestijnse kwestie.

De andere buren van Antoon woonden aan de andere kant, wat symbool staat voor het dualistische in de wereld, waar we niet aan kunnen ontsnappen, desalniettemin is er altijd een gulden Aristotelische middenweg,gezien het huis van Antoon in het midden stond. Het huis van Antoon heette overigens: "Aristogold"
Nu die andere kantburen hadden hun huis "Hier-wonen-snoeiharde-fasco's' genoemd, omdat ze na een verkeerde vakantie snoeiharde fasco's zouden worden en ook omdat hun lantaarnpaal kapot was en zij nogal lokaal ingestelde mensen waren en het huidige bestuur de schuld gaven van het kapot zijn van de lantaarnpaal, waardoor ze uit het raam moesten kijken

(terwijl ze nota bene trivial pursuit aan het spelen waren)

uit het raam dus moesten kijken toen ze een enorm smak hoorden buiten.

Het was een meteoor die de Blonde Indiaan (van de vorige mop nog, die eigenlijk een soort messias was die gecreëerd was om DE HEILIGE SCHRIFTEN van de Pita terug naar de Hemelen te brengen) deed ontploffen, want het was zijn verjaardag en dat mocht niet want hij was per slot van rekening verwekt op Cuba in een wijf dat in coma lag.

De volgende dag bemerkte Antoon in zijn badkamer dat er kalkaanslag op zijn kraan zat, wat uiteraard een voorteken was dat er een tsunami over de stad zou komen.
Antoon vond het dringend tijd om een paraplu te gaan kopen en een affaire te beginnen met een wijf dat sprekende leek op een ander wijf,die hij alleen maar in zijn onderbewuste kende,maar kennelijk een wijf moest zijn dat ie ooit eens in het gevang had ontmoet toen ie teveel gezopen had met een andere fasco en een communist.

Deze laatste kreeg een hartinfarct op de bus, verwijzend naar de onvoorspelbaarheid van het leven en dat rechtvaardigheid grotendeels niet bestaat.
Tijdens de andere koude oorlog, verloren de communisten met twee tegen een (omdat de beste fighter een hartinfarct gekregen had in de mist, wat geen toeval kan zijn)
De volgende dag liep iedereen bloot.

Einde"