Hoera, mijn theaterwetenschappelijk paper is semi-af
semi-af af en kinderachtig af
ik ben niet zo wetenschappelijk ingesteld en questy van voetnoten daar ben ik geen held in
Ik ben een heldin
Mijn veruit diepgaande analyses van Parsifal, Pélléas et Melissande (quelle stuque) en Die Dreigoschenoper, zijn wel analyses om U tegen te zeggen: U
alleen kan ik niet zeggen dat mijn visie op Klingsor erg conventioneel is, dat ik het woord conventioneel nogal veel gebruik (vooral bij Brecht) en dat ik met plezier argumenten van Appia misbruik om ze in mijn uitleg te doen passen
ik weet niet of ik het al mentioneerde, maar mijn exaam kunstdinges mag een dag vroeger abgelegd, waardoor ik kickassy op de nachten mag doen.
Ook schrijf ik opnieuw kutslechte gedichten, sinds ik het inzicht heb bereikt dat het geen reed uitmaakt of de thematiek nu origineel is of niet: pubergedichten rulen!
En om nog maar eens te bewijzen dat het Pitaliaans bestaan niet altijd kommer en kwel hoeft te zijn, heb ik een nieuw spelletje uitgevonden:
1.ga naar http://www.sopres.be/website/n/3/4/2/000.asp
2.tik uw adres in
3.geniet
ik word zo zwaar bevestigd in mijn miserie, verdomme ik had echt in de negentiende eeuw moeten leven...
heb zowat alle straten van Dogmatown ingetikt... en ook een paar straatnamen van Brecht (niet Bertolt, maar Gore Job) en Schilde en zo... wat is het fijn om een tragisch leven te leiden!
Fijn. ik ga koffie drinken en een slechte bibliografie aanleggen voor mijn slecht paper.
als iemand toevallig mijn visie wil op die drie geweldige theatermakers, moet u me maar mailen. ik deel graag mijn miserie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten