72 uren

wakker

NIET vrijwillig, neen!
(zoals Het geheerte Brel Gibson ooit dacht te denken, ben ik niet altijd uit vrije wil wakker)
Godt heeft verplíchtingen!
en regeren is vermoeiend, zeker als we mogen spreken ove rhet regeren van een volledig heelal

inspecteren komt daar niet eens meer bij kijken, daar doe ik niet eens geen moeite meer voor, inspecteren.
probeerde ooit te gaan kijken of er misschien stofjes op de rand van het heelal lagen
nooit gevonden.
en toen ik de rand vond, bleek dat ik mijn witte handschoenen ergens was vergeten.

regeren is dus vermoeiend, ja.

toen we dan toch bijna in slaap gingen vallen (omstreeks vanochtend)
werd er op mijn bruine deur geklopt.
de poster van Phowet-phowet ( waardoor ik mijn kotgenoten zo graag met echte Pitaliaanse poëzie confronteerde) was gisteravond al vakkundig verwijderd.
maar vanochtend klopte men op de bruine deur

het was de vieze conciërge
met de vraag of hij mijn deur mocht schilderen...

nu hebben ze in mijn aardse leven al veel oneerbare voorstellen gedaan, maar de vraag of ze mijn deur mochten schilderen, was me geheel nieuw
niet dat ik het niet zag aankomen, hoor... twee deuren van drie buren van me (naast me woont een koppeltje) waren van de week reeds geschilderd.
maar deze ochtend, ik in seksie nachtkleding de deur openend voor een conciërge die op mij geilt (who can blame him) met een emmer witte verf

het vervolg van dit verhaal kunt u vast raden, ja.
de deur is nu wit
afijn,
gebroken wit
of zoiets
ik heb nog niet zo flink gekeken, gezien ik bezig ben met stressen voor aanwezigheden in Rotterdam
ja, ik stress: niét voor podiums of zo, neen, gewoon voor aanwezigheid daar, gewone dingen waar normale mensen niet voor stressen... trein nemen ende zo

brengt mij op het volgende item
trein.
naar Antwerpen
in zo'n klein treindingkotje met maar zeven zetelkens in gaan zitten, met het oog op een rustige reis, want ik was heel erg moe en wenste al pendelend een uiltje te knappen
KWAM DAAR TOCH WEL EVEN EEN KINK IN DE KABEL
te Lokeren stapte er een neger op die op mij geilde (can one blame him) zonder emmer witte verf
en mij 'baby' noemde en dergelijke en verzocht om naast hem te gaan zitten
ik laat mij daar niet doen, ik kan niet tegen familiair gedoe en zo en ze moeten hier niet constant op mij zitten geilen, he
(of toch niet laten merken, afijn: ik vind dat best wel genant)
dus ik zeg fokoff i want to sleep
en ga heel demonstratief op het andere bankje zitten (ander treinstuk vol, spitsuur) en draai mijn hoofd in de hoop dat er nog volk bij in dat kot komt zitten
nee dus
heel de treinrit priemende blik op mijn gat gevoeld
man watching me sleep

nee, ik heb geleerd van niet met vreemde meneren te babbelen,
ze zijn alleen maar geïntereseerd in mijn seksie verschijning
(wat is dat toch? ik kan daar dus echt niks aan doen)
en wat ze daarmee aan kunnen vangen ende zo

in een volgende aflevering zal ik misschien wel eens zo een van die vele gesprekken van vroeger reconstrueren (ik ken nog een aantal ge-wel-di-ge Pakistanenmoppen, of hoe ik aan het befaamde sigarettenmerk Route 66 ben geraakt, of waarom dat ge (als ge met twee zijt) nooit moet doen of ge een lesbisch koppel zijt (oke die laatste zou nogal naïef zijn, dat weet ik, maar ik was er toen toch ook maar veertien, he))

maar vandaag is Rita wederom flashy
iets minder jankerig als gisterenavond (wa was da?)
maar Rita stresst gewoon zoals ze stresst
EN EN EN
het is waarschijnlijk gewoon
- we zítten in een pilvrije week-
hormonaal!
-dus dat komt allemaal goed, en er mag gelachen worden-
Correctie buiten lijntjes
er zál gelachen worden!!!


hahhahahahahahahahhahahahahahhahahaahhahahahahahahaprousthahahahahahahahahahaahahahahaquestionnairehahahahhahahahahahahahahahahahahahahahahjieha