terpentijn xxx

Dus.

ik wiste vandaag niet goed of ik nu les had om 16u of om 17u
17u dus
wel, dat brengt ons tot de opportuniteit om een verse blog te plaatsen, gezien de vorige al een tijdje oud is
en de Pitaliaanse huisdieren moeten troch af en toe van verse kranten voorzien worden, toch?

dus.
ik leef nog. amper, maar ik leef
de Godtelijke spieren zijn bepijnd, evenals het Godtelijke Hoofd, dat zowel van erge gewone hoofdpijn, in al zijn gradaties, voorzien is, als een prettig bezoekje van Mie Graine
maar pijn is leven... zo zegt men en in al mijn DRAMA-Conservatorische voorzienigheid zou ik nu een beetje kunnen gaan dwepen met de een of andere filosoof waarvan ik de naam in feite niet eens kan schrijven en dan wat gaan lullen over hoe ik mij dagelijks verwonder en dat de planeet toch zo opwarmt och godt och hier daar darmen

maar dat doet de Pita dus niet
zij heeft gewoon pijn en meldt u allen dat het geacteer precies wel eens zou kunnen gaan lukken, mits zij meer in staat van aanwezigheid zou zijn... hiermede ook een OPENBARE VERONTSCHULDIGING naar ALLE DOCENTEN AAN HET CONS.HOGENT waarvan ik normaliter meer les zou moeten gekregen hebben, maar de bedroefde Pita heeft echt vaak hoofdpijn (en neerslachtigheid ivm idee acteurstoekoms, nvdr)

maar wij bekakstoveren niet, wij zijn best goed bezig,
De Pita is goed bezig.
heeft nog steeds een voorkeur voor soggie bladerdeeg, of deeg in het algemeen, liever dan eerder poeffie bladerdeeg of deeg in het algemeen
deze deeg-voorkeur kan eigenlijk wel verraden dat de Pita eigenlijk meer een voorkeur heeft voor het overgebruik van boter... boter is tof
hiermede kunnen wij ook stellen dat de calorieopnamen van Godt de laatste maanden enorm gestegen zijn, maar zij leeft echt niet op koffiekoeken alleen, op school kunnen wij ook slaatjes krijgen en de Zeester kan koken, wat de gezelligheid in de groene kelder alleen maar ten goede kan komen.
brengt ons tot het volgende punt:
in de liefde gaat het ook nog steeds goed, vandaag wordt er geen Valentijn gevierd met rode ballonnen of pralinen, want dat gaat de Pita overgeven*... komt de romantiek ook best ten goede, zou ik zo zeggen, blabla
blabla is een goed punt om mee te eindigen, te bedenken dat ik zodadelijk zangles heb, alwaar ik naar ik meen zal worden onderwezen in ritme-aardrijkskunde.
mijn gevoel voor ritme is nl. enorm blank en daar moet dus op getraind worden om dat allemaal meer in orde te krijgen, daarom zal ik Franse steden uitroepen op de 4/4 maat met sjamberriesjattooroe en zovoort
Chantal.

voorts kan ik u aanraden om aanstaande zondag goeiendag te komen zeggen op de Eerste Laag, in café Tonneke, Lange Violettestraat 34 te Gent
ik zal daar trachten nuchter te blijven, maar als de klok geslagen heeft, wil ik gaan cocktailen. bij voorkeur in de Funky Soul Food te Oudburg, maar het kan ook elders, liever niet in de Mosquito Coast, want ik vind hun mochietoos niet zo erg leuk.

groeten en Won Ton
uit de Fusking Sun Wa

*deze uitspraak wordt gehanteerd door Godt om stoer te doen. in feite houdt zij enorm veel van pralinen (bij voorkeur die dure van de Yuzu) en noemt zij haar Zeester ook heel graag Moeffie moeffie, wat uiteraard een intermediale verwijzing is naar de romantische belevenissen tijdens de voorronden van Powizie 2005, alwaar de Zeester door Chris van Camp vergeleken werd met ene Wim Helsen, die bekend werd destijds door zijn Zeesterimmitaties en moeffiemoeffiecultuur.