welnu de regen valt
en het wordt weer een stukje frisser, wat helpt als je her-Texanen moet doen en daarbij ook lastige taken te maken hebt...
Pita is vervelend, dat weet iedereen... genialen zijn nu eenmaal nooit moeders liefste, onaangenaam voor iedereen, ook voor zichzelf
ik zweef een beetje op de grens tussen luiheid en melancholie, wat niet leuk is als je af en toe ook eens in actie moet schieten
(ja men denkt weleens dat luiheid bewust is, dat daar zomaar afstand van gedaan kan worden, maar vergeet dat maar... zelfs 's ochtends eten of de gordijnen opendoen is steevast een gevecht... dat laatste is momenteel zelfs geen probleem want in het Windsorkasteel zijn nog niet eens gordijnen, vandaar de ironie)
dus Pita kijkt voor zich uit en staart naar de mooie dingen op en voor haar netvlies (de zgn. associatief-asociale pseudohallucinaties, zoals iemand dat ooit noemde, maar wees gerust: ik ben niet gek, ik ben gewoon een beetje vreemd en vervelend, ook voor mijzelf)
Pita tracht taakjes te maken...
genrewerk over een genre waarvan ze zelf nog niet goed weet hoe het te benoemen, maar ze weigert van boekkeuze te veranderen (kan iemand me vertellen wat de grootste gemene deler is van "A confederacy of dunces" van JK Toole, " The Great
Gatsby" van F Scott Fitzgerald en "American psycho" van Bret Easton Ellis? en zo ja is die gemene deler toevallig een literair genre?)
LOL = HIHI - LOL
ik was altijd al beter in wiskunde dan in talen, maar het viel niet op omdat ik niet studderde in mijn stoep
En kan iemand mij nog wat vertellen over de Johan Simoneske Oresteia van Toneelgroep Amsterdam?
ik probeer te onderzoeken hoe iemand zo'n oeroud stuk tot leven kan brengen (de conclusie zou 'niet' moeten worden, maar ik doe of ik dat nog niet weet)
Neen Pita amuseert zich zelfs niet meer op de zitbal, met of zonder piano.
er zijn nog chips met currysmaak, maar daarover later meer
nu ga ik mijn hoofd in de lavabo steken
GROETEN UIT GENT
Pita
nog veel won ton uit de sun wa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten