Ohne Dreck Derrick!

In tijden van werkloosheid en nakende armoede, worden wij gecontacteerd door interimkantoors. Dat is voor ons een nieuwigheid want tijdens onze vorige periode van werkloosheid, werden wij niet gecontacteerd door interimkantoors.

Sterker nog, in onze vorige periode van werkloosheid werden wij genegeerd door interimkantoors. Wij hadden niet de juiste opleiding. Geen referenties en geen ervaring. En dus werden wij genegeerd door de interimkantoors die ons nu contacteren.
Wij hebben debiel veel bedrijven* moeten contacteren vooraleer wij een stageplaats hebben kunnen versieren. Eigenlijk hebben wij drie stageplaatsen kunnen versieren.
Waar wij er dus een hebben moeten uitkiezen.
Foute keuzes** hierbij opzijgeschoven, hebben we er toch maar mooi zes maanden ervaring in de boekhouding aan overgehouden. Weeral levenservaring ook.
Wij hebben bijvoorbeeld geleerd dat ook hoogopgeleiden achterlijk*** kunnen zijn. En vooral enorm saai.

Maar goed, we hadden het over interimkantoors.

Nu we zes maanden ervaring in een knelpuntsector achter de kiezen hebben, komen wij eindelijk in aanmerking voor jobs die mensen zonder ervaring evengoed kunnen uitvoeren!

dat is dus uitstekend nieuws.

Wij kunnen vacatures invullen die we zelf niet goed begrijpen (we snappen niet goed hoe men concreet dingen reconcillieert of implementeert, maar in de praktijk hebben we dat al gedaan in ons arbeidsverleden en het is eigenlijk helemaal zo moeilijk niet als de woorden die de concepten omschrijven)
Afijn, in theorie kunnen we die dan toch vullen, afhankelijk van hoe de interviews zullen lopen.

Zoals gewoonlijk verlopen onze testen goed. De gesprekken echter minder. Wij kunnen namelijk niet zo goed gemotiveerd overkomen. Het lijkt wel, zoals menig recruiter ons al wist te zeggen, alsof we niet geïnteresseerd zijn in het bedrijf in kwestie.
En zoals menig gezond persoon op die opmerking zou antwoorden: no shit sherlock.

Waarom zouden wij, in onssnaam geïnteresseerd zijn in een bedrijf dat vorkliften verhuurt? Of in internationale spelers in de tradingsector? of in de vleesverwerkende sigarenindustrie? Waarom zou ons dat nu enige neuk kunnen schelen? Wij lijken ongeïnteresseerd? Ohne Dreck Derrick!

Dat is waarschijnlijk het debielste probleem op de arbeidsmarkt. Niet alleen moet je doen alsof je gemotiveerd bent om een kutjob te doen in een bedrijf dat je amper kent,  de opleidingsvoorwaarden voor de meest debiele jobs worden ook almaar absurder****

Als je op de vdab-site zoekt naar een job als boekhouder, krijg je zo goed als geen resultaten. Zoek je naar een administratief medewerker (een titel waarbij ik instinctief dacht aan koffiezetten en data-input) dan kom je uit op vacatures voor boekhouders. voor accountants zelfs... Een beschermde beroepstitel heeft nu het statuut -zowel prestigegewijs als loonsgewijs- van een administratief medewerker. Mooie vooruitzichten dus.
Maar er is hoop, want wie een aantal jaren slavenarbeid verricht als starter in de accountancy ( woonachtig bij mama en papa Babyboom uiteraard, rijdend met een auto gekregen bij het afstuderen)  kan zijn beschermde beroepstitel halen, en met zijn ervaring en know how een eigen zaak beginnen. En dat zal marcheren, het is per slot van rekening een knelpuntberoep. En wie niet uitgezogen wil worden, moet maar zelfstandige worden. En dan klagen over hoe de overheid hen (en hun karige loon van vijfduizend netto) uitzuigt

Dat is namelijk de oplossing voor alles. Een eigen zaak beginnen.
Want het is absoluut onmogelijk dat een mens zijn job niet leuk vindt. Wie zijn job niet leuk vindt, moet iets anders zoeken. En wie de volgende job niet leuk vindt, moet opnieuw iets anders zoeken. En zo voort. Zo is onze generatie opgevoed. En wij houden het in stand, want wij verbieden het elkaar om dingen niet leuk te vinden. Dat mag niet. Optimisme is verplicht.
Ook op de arbeidsmarkt.

Het is nu niet langer voldoende om te voldoen aan de kwalificaties, bereid te zijn overuren en weekends te draaien, niveauloze avondschool te volgen, werk voor twee te verrichten, klantvriendelijk te zijn tegen boerenkinkels en afwisselend te gemakkelijk en dan weer te gespecialiseerd werk te verrichten waarvoor je eigenlijk niet betaald wordt, maar je doet het toch.
Dat alles is niet langer voldoende. Je moet het ook nog eens graag doen. En dat tonen. En je moet houden van het bedrijf waar je voor werkt. Het is niet meer genoeg om gewoon je werk te doen. Je moet het graag doen. En wie zijn werk niet graag doet, wordt aangeraden om van werk te veranderen. En wie van werk verandert, komt terug op de arbeidsmarkt.

Morgen alweer naar een interimkantoorgesprekding
Ze gaan ons vragen waar ik het liefst zou werken en wat ik het liefste zou doen.
En wij weten niet goed hoe wij moeten zeggen dat wij het liefst een contract van maximum drie maanden zouden willen in een bedrijf in het centrum van Antwerpen omdat wij geen rijbewijs hebben en voor een functie met zo weinig mogelijk verantwoordelijkheid, toekomst of doorgroeimogelijkheden, en dat het niet echt veel hoeft te schuiven voor ons, want geld interesseert ons niet ( vooral dat laatste komt niet goed over in een accountancyfunctie)

Iemand tips?

Nog veel Won Ton uit de Sun Wa

* 157 verstuurde cv's. 4 beleefde weigering. 3 stageplaatsen. 150 onbeantwoorde verzoeken dus. Maar
menig positivo wees ons erop dat 3 positieve antwoorden de 154 negatieve toch wel overstijgen. Gnac Gnac.

**Ik had tussen de hipsters kunnen zitten boekhouden bij een reclamebureau of een low profile kantoorjobje in de vastgoedsector kunnen bemachtigen, maar ik koos voor de meest uitdagende, slechtst betaalde slavenjob, niet goed beseffende dat ik daar -omwille van de combinatie van mijn uitstekende vaardigheden en gebrek aan correct diploma- effectief uitgebuit zou worden.

***de racistische praat die ik mijn baas heb mogen horen spuien is werkelijk om van te kotsen.

**** . Dat wijt ik ook wel aan het feit dat in onze heerlijke democratische maatschappij hoger onderwijs zodanig banaal geworden is, dat al wie geen hoger diploma heeft, per se een kansloze marginaal wordt is